Τέχνη από σπρέι και αγάπη!
Το graffiti είναι για πολλούς μια παρεξηγημένη μορφή έκφρασης της τέχνης. Για άλλους
είναι πίνακες ζωγραφικής που μπορεί να τους θαυμάζει οποιοσδήποτε, αφού τις περισσότερες φορές εκτίθενται δημόσια. Ο Παναγιώτης μεγάλωσε στην Άμφισσα, αλλά πλέον ζει στον Πειραιά. Σπούδασε Ηλεκτρονικά Υπολογιστικά συστήματα καθώς και γραφιστική, με την οποία ασχολείται επαγγελματικά εδώ και πολλά χρόνια. Άλλωστε η γραφιστική είναι πιο κοντά στην μεγάλη του αγάπη. Το graffiti!Παναγιώτης και graffiti. Πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι με αυτό το
είδος (ζωγραφικής) της τέχνης;
Όλη η κατάσταση ξεκίνησε συγκεκριμένα καλοκαίρι του 97. Κάποιοι φίλοι επηρεασμένοι από το ρεύμα της εποχής του hiphop, άρχισαν να βάφουν σε μια γέφυρα έξω από την Άμφισσα τα πρώτα τους σχέδια. Για μένα μέχρι εκείνη την περίοδο, η μόνη μου ασχολία ήταν η μπάλα και το μπιλιάρδο. Καμία σχέση με το hip hop, αλλά ούτε και με το graffiti. Κάνοντας μια βόλτα στη γέφυρα και βλέποντας τα παιδιά που έβαφαν, εντυπωσιάστηκα! Έτσι είπα να κάνω το ξεκίνημα. Με το που έπιασα το σπρέι και πάτησα τη βαλβίδα, απλά ερωτεύτηκα. Αυτό ήταν όλο. Τα Χριστούγεννα του 1998 συστήθηκα στο χώρο ως Αlone98.
Γενικότερα ακούγεται η λέξη graffiti και street art. Ποια είναι η
βασική διαφορά τους και που κατατάσσεις εσύ τον εαυτό σου;
Αν κάτσει κάποιος και ψάξει στο internet όλο αυτό το θέμα, θα βρει ένα σωρό άρθρα που γράφονται και λέγονται για αυτή την αντιπαράθεση. Μάλιστα υπάρχει ολόκληρη έρευνα από εγκληματολόγους, κοινωνιολόγους, δημοσιογράφους, εικαστικούς, κριτές τέχνης, σχετικά μ’ αυτό καθώς επίσης έχουν βγει και διάφορα ντοκιμαντέρ, αλλά από κόσμο που είναι άσχετος με αυτού του είδους την τέχνη. Προσωπικά δε θα μπω στη διαδικασία να πω ποια είναι η διαφορά και δεν με ενδιαφέρει κιόλας. Εγώ βάφω κατά τη δική μου βούληση και ανάλογα το πως είμαι. Για παράδειγμα, μ’ αρέσει να εκθέτω τη δουλειά μου είτε σε μια γκαλερί είτε σε ένα τοίχο νόμιμα. Επίσης, δεν έχω θέμα να βγω να βάψω και παράνομα. Το παράνομα, το όρισαν κάποιοι καλώς ή κακώς. Από εκεί και πέρα όλα είναι συνειδητά. Αν λοιπόν ανάμεσα στις δυο αυτές κατηγορίες πρέπει να ενταχθώ κάπου, θα σου πω πως έχω δημιουργήσει τη δική μου κατηγορία. Λέγε με μπογιατζή με συναίσθημα.
Ζωγράφιζες γενικότερα;
Από πολύ μικρός όταν όλα τα παιδάκια έφτιαχναν σπιτάκια, τοπία και όλα τα σχετικά, εγώ έφτιαχνα Αγίους. Ανθρωπάκια με φωτοστέφανα. Ίσως επηρεασμένος από τη γιαγιά μου, που με πήγαινε εκκλησία. Επίσης θυμάμαι, πως στο μάθημα των καλλιτεχνικών κοιμόμουν τις πιο πολλές φορές. Μια φορά εκεί που με είχε πάρει ο ύπνος, έρχεται η καθηγήτρια και με ξυπνάει, δίνοντάς μου υλικά για να ζωγραφίσω. Μη έχοντας νερό μαζί μου, εξαέρωσα το καλοριφέρ δίπλα μου για να γεμίσω νερό και να ζωγραφίσω. Η καθηγήτρια τρελάθηκε. Χα χα χα! Ακόμα το θυμάμαι και κλαίω από τα γέλια. Όταν όμως έφτιαχνα κάτι, το έδειχνε σε όλη την τάξη με υπερηφάνεια. Ήθελε να με παρακινήσει να ασχοληθώ. Να ‘ναι καλά, όπου και να ‘ναι. Την ευχαριστώ πολύ για την τότε στήριξή της. Πιστεύω, αν διάβαζε αυτή στιγμή τη συνέντευξη θα χαιρόταν που ασχολούμαι με αυτό το είδος ζωγραφικής.
Το graffiti διδάσκεται; Και αν ναι πως;
Το graffiti δεν διδάσκεται. Το σχέδιο, οι τεχνικές με το σπρέι και γενικά το γραφιστικό κομμάτι που αφορά τη σύνθεση και την τοποθέτηση στο χώρο, το στήσιμο που λέμε, διδάσκεται. Ακόμα και η αισθητική φτιάχνεται, μελετώντας έργα τόσο από το παρελθόν αλλά και γενικότερα. Όλα αυτά σου δίνουν μια καλή βάση, για να ξεκινήσεις να να κάνεις κάτι αξιόλογο. Όταν μιλάμε για graffiti μιλάμε για κάτι παράνομο. Μιλάμε για συνέπειες, δικαστήρια, τρέξιμο, περιπέτειες με παρέες, στερήσεις, για αδρεναλίνη και πολλά άλλα, που δεν είναι απλά παίρνω τα υλικά μου και πάω να βάψω έναν τοίχο. Αυτό είναι το αληθινό graffiti!
Πότε ξεκίνησε το graffiti στην Ελλάδα; Οι πιο παλιοί πιστεύουν ότι τα graffiti δεν είναι τέχνη αλλά βανδαλισμός. Τι έχεις να πεις γι’ αυτό;
Το graffiti στην Ελλάδα ξεκίνησε στη δεκαετία του 80. Και το vandal art είναι ένα κομμάτι του graffiti. Άσχετα με το πώς εγώ τοποθετούμαι στο χώρο, δεν μπορώ να πω ότι δεν υπάρχει ή δεν πρέπει να υπάρχει. Ο καθένας βάφει και κρίνεται από το έργο του.
Οι νέοι πως ανταποκρίνονται στη θέα των έργων σου;
Εισπράττω αγάπη από πολύ κόσμο και από διάφορες ηλικίες. Θα ήμουν αχάριστος αν δεν το έλεγα αυτό. Ο κόσμος, είναι η ενέργεια σε αυτό που κάνουμε για να συνεχίσουμε.
Τις εικόνες που ζωγραφίζεις από πού τις εμπνέεσαι; Πώς επιλέγεις τα
σημεία που θα ζωγραφίσεις;
Ανάλογα στην κατάσταση που είμαι, θα ψάξω να βρω έναν τρόπο να εκφραστώ με ένα πορτραίτο που μου κάνει το βλέμμα του, με μια σύνθεση, και με έναν στίχο συνήθως από μουσική ραπ, από παιδιά που θαυμάζω. Αντίστοιχα επιλέγω και τον χώρο.
Έχοντας δει έργα σου, παρατηρούμε ότι ασχολείσαι πολύ με τα διπρόσωπα
πορτραίτα. Τι αντιπροσωπεύουν αυτά για
σένα;
Τα διπρόσωπα πορτραίτα τα κάνω γιατί μου αρέσει πολύ η σύνθεση μεταξύ των προσώπων, αλλά και γιατί στη ζωή δεν μπορεί να είσαι προσκολλημένος σε μια κατεύθυνση πάντα υπάρχει και η δεύτερη όψη του κέρματος.
Ωστόσο μερικές φορές συναντάμε το βανδαλισμό κάποιων έργων, για τα οποία ο καλλιτέχνης έχει δαπανήσει αρκετό χρόνο αλλά και χρήμα. Σίγουρα ο δημιουργός τους δεν θα νιώθει και τόσο ωραία σε ένα τέτοιο θέαμα. Πιστεύεις πως θα μπορούσε να γίνει κάτι ώστε να μειωθεί αυτό το φαινόμενο;
Από τον βλάκα, ούτε ο Θεός δεν μπορεί να σε προστατέψει. Τα πάντα στη ζωή είναι θέμα παιδείας. Ακόμα και σ’ αυτόν το χώρο, υπάρχουν άγραφοι κανόνες. Αλλά τι ψάχνουμε να βρούμε; Για να διορθωθεί όλο αυτό το θέμα, θα πρέπει ο καθένας να τα βρει με τον εαυτό του ώστε να γίνει και καλύτερος άνθρωπος. Μόνο τότε αυτές οι συμπεριφορές θα λιγοστεύσουν.
Πως φαντάζεσαι ότι θα είναι η εξέλιξη του graffiti στο μέλλον;
Φοβάμαι πως θα χαθεί η μαγεία. Αυτός που θα θέλει να ασχοληθεί, θα πηγαίνει σε ένα εικαστικό ή θα μελετάει από το internet όπου η πληροφορία ρέει άφθονη. Έτσι θα βγαίνει έξω και θα κάνει απίστευτα πράγματα, αλλά ως εκεί. Η πορεία του graffiti έχει δείξει που πηγαίνει από τη στιγμή που δεν βλέπεις πλέον crews, σε σχέση με το παρελθόν.
Ζωγραφίζεις και σε ιδιωτικούς χώρους ; Ποιος ήταν ο πρώτος που σε
εμπιστεύτηκε;
Ναι γενικότερα κάνω ότι μπορώ. Η πρώτη συνεργασία ήταν στους Δελφούς σε ένα bar- club. Το είχε ο πατέρας μιας φίλης μου, ο οποίος με εμπιστεύθηκε από την πρώτη στιγμή. Φυσικά όλα πήγαν τέλεια. Επίσης η πιο πρόσφατη δουλειά μου σε τέτοιο χώρο, είναι στο cafe bar Feliz στην Άμφισσα.
Ποιον καλλιτέχνη θαυμάζεις για τη δουλειά του;
Θαυμάζω όλους όσους σέβονται και κρατάνε σπρέι στα χέρια και είναι στο δρόμο. Θα αναφέρω μερικούς δικούς μου ανθρώπους, έτσι για να μην είμαι πάντα στο γενικά. Θαυμάζω τον Λεκί και τον αγαπάω, γιατί έχει ταυτιστεί με τον καλλιτέχνη του δρόμου. Ζει από αυτό, είναι ασυμβίβαστος και έχει κάνει οικογένεια στην Τσεχία. Είμαι περήφανος γι’ αυτόν, είναι αδερφός. Θαυμάζω τον Πλάτωνα και τον θεωρώ από τους πιο δυνατούς πλέον writer στην Ελλάδα, γιατί παρόλο τις υποχρεώσεις του, είναι εργατικός και μερακλής σ αυτό που κάνει. Τον Σπάνταρο, γιατί γνωρίζω πως είναι να βάφεις στην επαρχεία και γιατί έχει καταφέρει πάρα πολλά. Τον Daku για την τρέλα του, αλλά θα ήθελα να τον δω πιο ενεργό αν και καταλαβαίνω τις υποχρεώσεις και τα τρεξίματα του καθενός. Τον Έψιλον γιατί είναι πλόττερ. Τον Flets γιατί με έχει ανέχεται. Τον Semme γιατί βάζει αντί για το κερασάκι, τη σάλτσα (sazza)σ’ αυτό που κάνουμε. Τον FOTIZONTAS (Φωτάρα), γιατί είναι πάντα πρόθυμος φιλότιμος και τρέχει συνεχώς. Τέλος τον Κώστα τον Δερματά που ήταν περαστικός από το graffiti, αλλά είναι καλλιτέχνης (κάνει φωτορεαλιστικά με μολύβι) και πιστεύω ότι σε αυτό που κάνει είναι μοναδικός. Γι’ αυτό, επιλέξαμε να τον εντάξουμε στην ομαδική έκθεση που κάναμε πριν δύο χρόνια στου Ψυρρή. Γενικά όπως κατάλαβες, δε θα σταματήσω να μιλάω γιατί έχω μοιραστεί πάρα πολλά και με πολύ κόσμο. Συνεπώς η εκτίμηση για όλους είναι μεγάλη.
Τι θες να περάσεις μέσα από τα έργα σου; Τι έχουμε να περιμένουμε
στο μέλλον
Θέλω μέσα από τον Alone 98 να μάθουν τον Παναγιώτη. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Τι να περιμένετε στο μέλλον; Μόνο όμορφα πράγματα. Ας πούμε πως είναι μία υπόσχεση.
Το τελευταίο σου έργο;
Το τελευταίο έργο είναι βασισμένο σε μία ελληνική σειρά, το νησί. Γενικά δε βλέπω σειρές. Έτυχε όμως να την παρακολουθήσω, μέχρι που κατάλαβα ότι ήταν κάτι πολύ ολοκληρωμένο για Ελλάδα. Η συγκεκριμένη σειρά μου έβγαλε πολλά συναισθήματα. Έτσι μια εβδομάδα πριν «φύγει» ο πατέρας μου, έκανα το συγκεκριμένο έργο θέλοντας να εκφράσω τον αποχωρισμό. Πιστεύω πως η εικόνα τα λέει όλα.
Πως μπορεί κάποιος να δει τη δουλειά σου ή να επικοινωνήσει μαζί
σου;
Στις
σελίδες μου στο facebook https://www.facebook.com/search/top?q=alone%2098
Γιάννη σε ευχαριστώ για τη συνέντευξη. Εύχομαι τα καλύτερα σε σένα και σε όλο τον κόσμο με αγάπη, υγεία και ΕΙΡΗΝΗ. Καλές γιορτές σε όλους!
ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ
ALONE_98
Tips* : Το πως φτιάχτηκε το τελευταίο έργο του Παναγιώτη, στον παρακάτω σύνδεσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου