Για πάντα παιδί
 |
| Πηγή εικόνας:vita.gr |
Η ζωή είναι στιγμές, όμορφες και άσχημες. Όταν είσαι
παιδί οι καλές στιγμές είναι περισσότερες από τις άσχημες. Οι άσχημες περιορίζονται μόνο στα όσπρια το μεσημέρι, στην τιμωρία της δασκάλας που έχεις πάρει για το σπίτι και στην κατσάδα των γονιών στο άκουσμά της, άντε και στο άκουσμα ενός διαγωνίσματος. Απ’ την άλλη το απογευματινό παιχνίδι στη γειτονιά, ένα λαχταριστό παγωτό, οι βόλτες με τα ποδήλατα ή ακόμα και το κρυφτό υπερτερούν των υπολοίπων και έρχονται να τις επισκιάσουν με μια τόσο εύκολη και γλυκιά νίκη. Η νίκη της νεανικής χαράς που δεν περιγράφεται. Ο λόγος είναι απλός, αλλά ταυτόχρονα πολύπλοκος. Όταν είσαι παιδί δεν το καταλαβαίνεις. Πρέπει να φτάσεις στην μεταβατική ηλικία, όπου βασικά αμφιταλαντεύεσαι ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον. Περνώντας τα χρόνια, καταλαβαίνεις την ουσία της ζωής και πως τα απλά πράγματα που έκανες μικρός, είχαν και έχουν μεγαλύτερη και πιο ουσιαστική αξία σε σχέση με άλλα. Βλέπεις γύρω σου αρκετό κόσμο (μεγάλο-μικρό) και συλλογιέσαι. Γιατί όλο και περισσότεροι άνθρωποι στις μέρες μας είναι δυστυχισμένοι; Γιατί είναι ευτυχισμένοι ελάχιστες στιγμές; Ο λόγος είναι απλός. Γιατί σταμάτησαν να είναι παιδιά. Η ψυχή και η καρδιά του παιδιού κρύβουν νιότη, χαρά, αισιοδοξία, ανεμελιά, όρεξη για ζωή και ελάχιστες έννοιες, με τις τελευταίες στην ουσία να είναι κληρονομιά των μεγαλυτέρων τους. Η ζωή μας, χάνει το νόημά της εξαιτίας του κέρδους, της παγκοσμιοποίησης και του καταναλωτισμού, παράγοντες που δύσκολα βγαίνουν απ’ τη ζωή μας αλλά όχι ακατόρθωτα. Το νόημα λοιπόν, είναι να παραμείνεις για πάντα παιδί ή τουλάχιστον για όσο περισσότερο μπορείς. Να λαχταράς το παιχνίδι, το έξω, τους φίλους, τη χαρά, το τρέξιμο, το γέλιο παν’ απ’ όλα. Φέρνω στο νου, στιγμές μεγαλυτέρων που αναγκαστικά πορεύονται σε (κάτι) ή από (κάτι) το οποίο τους κρατά δέσμιους σε μια αόρατη φυλακή του εαυτού τους, χωρίς να το καταλαβαίνουν, νομίζοντας πως η ζωή είναι έτσι. Όχι η ζωή δεν είναι έτσι! Δεν μπορεί να γεννηθήκαμε για να ταλαιπωρούμαστε και να βρισκόμαστε συνέχεια σε ένα φαύλο κύκλο άγχους. Δεν το χωράει ο ανθρώπινος νους. Τουλάχιστον όχι ο δικός μου. Μάλλον κάτι γίνεται λάθος, αφού οι έννοιες μεγαλώνουν και οι χαρές μικραίνουν. Σίγουρα κάτι γίνεται λάθος και η λύση για το λάθος ώστε να γίνει σωστό, είναι μία..
παιδί οι καλές στιγμές είναι περισσότερες από τις άσχημες. Οι άσχημες περιορίζονται μόνο στα όσπρια το μεσημέρι, στην τιμωρία της δασκάλας που έχεις πάρει για το σπίτι και στην κατσάδα των γονιών στο άκουσμά της, άντε και στο άκουσμα ενός διαγωνίσματος. Απ’ την άλλη το απογευματινό παιχνίδι στη γειτονιά, ένα λαχταριστό παγωτό, οι βόλτες με τα ποδήλατα ή ακόμα και το κρυφτό υπερτερούν των υπολοίπων και έρχονται να τις επισκιάσουν με μια τόσο εύκολη και γλυκιά νίκη. Η νίκη της νεανικής χαράς που δεν περιγράφεται. Ο λόγος είναι απλός, αλλά ταυτόχρονα πολύπλοκος. Όταν είσαι παιδί δεν το καταλαβαίνεις. Πρέπει να φτάσεις στην μεταβατική ηλικία, όπου βασικά αμφιταλαντεύεσαι ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον. Περνώντας τα χρόνια, καταλαβαίνεις την ουσία της ζωής και πως τα απλά πράγματα που έκανες μικρός, είχαν και έχουν μεγαλύτερη και πιο ουσιαστική αξία σε σχέση με άλλα. Βλέπεις γύρω σου αρκετό κόσμο (μεγάλο-μικρό) και συλλογιέσαι. Γιατί όλο και περισσότεροι άνθρωποι στις μέρες μας είναι δυστυχισμένοι; Γιατί είναι ευτυχισμένοι ελάχιστες στιγμές; Ο λόγος είναι απλός. Γιατί σταμάτησαν να είναι παιδιά. Η ψυχή και η καρδιά του παιδιού κρύβουν νιότη, χαρά, αισιοδοξία, ανεμελιά, όρεξη για ζωή και ελάχιστες έννοιες, με τις τελευταίες στην ουσία να είναι κληρονομιά των μεγαλυτέρων τους. Η ζωή μας, χάνει το νόημά της εξαιτίας του κέρδους, της παγκοσμιοποίησης και του καταναλωτισμού, παράγοντες που δύσκολα βγαίνουν απ’ τη ζωή μας αλλά όχι ακατόρθωτα. Το νόημα λοιπόν, είναι να παραμείνεις για πάντα παιδί ή τουλάχιστον για όσο περισσότερο μπορείς. Να λαχταράς το παιχνίδι, το έξω, τους φίλους, τη χαρά, το τρέξιμο, το γέλιο παν’ απ’ όλα. Φέρνω στο νου, στιγμές μεγαλυτέρων που αναγκαστικά πορεύονται σε (κάτι) ή από (κάτι) το οποίο τους κρατά δέσμιους σε μια αόρατη φυλακή του εαυτού τους, χωρίς να το καταλαβαίνουν, νομίζοντας πως η ζωή είναι έτσι. Όχι η ζωή δεν είναι έτσι! Δεν μπορεί να γεννηθήκαμε για να ταλαιπωρούμαστε και να βρισκόμαστε συνέχεια σε ένα φαύλο κύκλο άγχους. Δεν το χωράει ο ανθρώπινος νους. Τουλάχιστον όχι ο δικός μου. Μάλλον κάτι γίνεται λάθος, αφού οι έννοιες μεγαλώνουν και οι χαρές μικραίνουν. Σίγουρα κάτι γίνεται λάθος και η λύση για το λάθος ώστε να γίνει σωστό, είναι μία..
Να ξαναγίνεις ΠΑΙΔΙ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου