Και τι γίνεται όταν μετά από καιρό συναντηθείτε ξανά;
 |
| Πηγή εικόνας:marilenasthoughts.wordpress.com |
Υπάρχουν συναντήσεις επιδιωκόμενες, συναντήσεις λαθραίες, συναντήσεις
τυχαίες. Αν κάποιος με ρωτούσε ποιο από τα πάνω είδη συναντήσεων είναι το
χειρότερο και το πιο
επικίνδυνο, θα του απαντούσα αυτό. Οι πιο επικίνδυνες συναντήσεις είναι αυτές που κατά βάθος είναι επιδιωκόμενες, τις ονομάζουμε για άλλοθι τυχαίες και τελικά καταλήγουν να χαρακτηρίζονται λαθραίες. Είναι αυτές, που συμβαίνουν με άτομα τα οποία δεν είναι πλέον στο παρόν μας, αλλά ξεμυτίζουν αραιά και που από το παρελθόν.
Και τι γίνεται, λοιπόν, όταν μετά από καιρό εκείνο το άτομο –ονόματα δεν λέμε, προσωπικότητες δε θίγουμε, ξέρεις πολύ καλά ποιο άτομο εννοώ, κάνει την εμφάνισή του ξανά; Πώς αντιδράς; Τι σκέφτεσαι; Πώς το αντιμετωπίζεις; Τα ερωτήματα πολλά κι οι απαντήσεις μάλλον ανεπαρκείς κι ως ένα σημείο ανύπαρκτες. Έλα, μη δειλιάζεις! Δεν είναι κακό να παραδεχόμαστε τα πράγματα έτσι όπως είναι. Ταράχτηκες μόλις τον ή την είδες. Έστω κι ασυνείδητα, ταράχτηκες γιατί η καρδούλα σου άρχισε να χτυπάει λίγο πιο δυνατά και λίγο πιο γρήγορα. Ταράχτηκες γιατί ό,τι κι αν έκανες εκείνη τη στιγμή σταμάτησες μηχανικά να το κάνεις και κάπου χάθηκες.
Οι αντιδράσεις σου μάλλον αμήχανες, σχετικά ψυχρές και αψυχολόγητες, αφού σε κλάσματα δευτερολέπτου έπιασες τον εαυτό σου να αναρωτιέται, αν πρέπει να μιλήσετε, αν πρέπει να χαιρετήσεις, να χαμογελάσεις και καλά αδιάφορα. Δεν ξέρεις, πελάγωσες. Μέσα σε αυτά τα λιγοστά δευτερόλεπτα, κατάφερες μέχρι και να αναλογιστείς γιατί χωρίσατε και γιατί ήταν τελικά αυτό το τέλος σας. Πώς τα πρόλαβες όλα αυτά; Άμα θέλει ο άνθρωπος, όλα τα προλαβαίνει, αρκεί να θέλει. Ήθελες. Αυτό τουλάχιστον οφείλεις να το ομολογήσεις. Οποιεσδήποτε κι αν ήταν οι συνθήκες που επικρατούσαν όταν το διαλύσατε, ή οι λόγοι για τους οποίους φτάσατε εδώ που φτάσατε, το καρδιοχτύπι δηλώνει πως κάτι υποβόσκει ακόμα μέσα σου. Ωστόσο, όλα είναι στο χέρι σου. Κι όταν λέω όλα εννοώ όλα. Πολλές φορές ξέρεις, η συμπεριφορά των άλλων είναι απόλυτα εξαρτημένη από τη δική μας. Όταν λοιπόν περάσουν αισίως αυτά τα δευτερόλεπτα, που ο χρόνος σταμάτησε για λίγο για σένα, αλλά σου έμοιασαν σαν ένας αιώνας, πρέπει κάτι να πεις. Θα χαμογελάσεις; Μπα, σκέφτεσαι, πολύ αέρα και θάρρος θα πάρει και δεν είμαστε για τέτοια τώρα. Να πεις ένα απλό «γεια, τι γίνεται;» Μάλλον όχι! Ποτέ οι τυπικούρες δεν ήταν το φόρτε σου. Τα χάνεις. Πνίγεσαι σε μια κουταλιά νερό. Θες να αυτοχαστουκιστείς μήπως και ξυπνήσεις. Τελικά αρκείσαι σε ένα απλό νεύμα. Το τι υποδηλώνει, ούτε εσύ το ξέρεις καλά-καλά. Το παρόν αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας.
Τα πρόσωπα, τα ονόματα και οι καταστάσεις είναι φανταστικά και οποιαδήποτε ομοιότητα είναι συμπτωματική και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Ναι, όπως το διάβασες. Ίσως αυτό το σενάριο που σου έμοιασε σκηνοθετημένο, να μην ανταποκρίνεται καν στη δική σου ιστορία. Γι’ αυτό σου υπενθυμίζω και σου υπογραμμίζω, πως είναι στο χέρι σου το πώς θα αντιδράσεις.
Ένα μονάχα κράτα. Να αντιδράσεις έτσι, ώστε όταν γυρίσεις σπίτι, να μην χτυπάς το τσερβέλο σου στον τοίχο για πράγματα που έκανες ή που δεν έκανες. Μια συνάντηση με το πρόσωπο που κάποτε μας σημάδεψε, δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμη. Δεν είναι όμως ούτε γόρδιος δεσμός. Ό,τι δεν λύνεται κόβεται. Εσύ έχεις το καρπούζι, εσύ και το μαχαίρι. Διάλεξε ποιον θα φιλέψεις…
Αρθρογραφεί η Ανδριάνα Μ-Π Νίκου
επικίνδυνο, θα του απαντούσα αυτό. Οι πιο επικίνδυνες συναντήσεις είναι αυτές που κατά βάθος είναι επιδιωκόμενες, τις ονομάζουμε για άλλοθι τυχαίες και τελικά καταλήγουν να χαρακτηρίζονται λαθραίες. Είναι αυτές, που συμβαίνουν με άτομα τα οποία δεν είναι πλέον στο παρόν μας, αλλά ξεμυτίζουν αραιά και που από το παρελθόν.
Και τι γίνεται, λοιπόν, όταν μετά από καιρό εκείνο το άτομο –ονόματα δεν λέμε, προσωπικότητες δε θίγουμε, ξέρεις πολύ καλά ποιο άτομο εννοώ, κάνει την εμφάνισή του ξανά; Πώς αντιδράς; Τι σκέφτεσαι; Πώς το αντιμετωπίζεις; Τα ερωτήματα πολλά κι οι απαντήσεις μάλλον ανεπαρκείς κι ως ένα σημείο ανύπαρκτες. Έλα, μη δειλιάζεις! Δεν είναι κακό να παραδεχόμαστε τα πράγματα έτσι όπως είναι. Ταράχτηκες μόλις τον ή την είδες. Έστω κι ασυνείδητα, ταράχτηκες γιατί η καρδούλα σου άρχισε να χτυπάει λίγο πιο δυνατά και λίγο πιο γρήγορα. Ταράχτηκες γιατί ό,τι κι αν έκανες εκείνη τη στιγμή σταμάτησες μηχανικά να το κάνεις και κάπου χάθηκες.
Οι αντιδράσεις σου μάλλον αμήχανες, σχετικά ψυχρές και αψυχολόγητες, αφού σε κλάσματα δευτερολέπτου έπιασες τον εαυτό σου να αναρωτιέται, αν πρέπει να μιλήσετε, αν πρέπει να χαιρετήσεις, να χαμογελάσεις και καλά αδιάφορα. Δεν ξέρεις, πελάγωσες. Μέσα σε αυτά τα λιγοστά δευτερόλεπτα, κατάφερες μέχρι και να αναλογιστείς γιατί χωρίσατε και γιατί ήταν τελικά αυτό το τέλος σας. Πώς τα πρόλαβες όλα αυτά; Άμα θέλει ο άνθρωπος, όλα τα προλαβαίνει, αρκεί να θέλει. Ήθελες. Αυτό τουλάχιστον οφείλεις να το ομολογήσεις. Οποιεσδήποτε κι αν ήταν οι συνθήκες που επικρατούσαν όταν το διαλύσατε, ή οι λόγοι για τους οποίους φτάσατε εδώ που φτάσατε, το καρδιοχτύπι δηλώνει πως κάτι υποβόσκει ακόμα μέσα σου. Ωστόσο, όλα είναι στο χέρι σου. Κι όταν λέω όλα εννοώ όλα. Πολλές φορές ξέρεις, η συμπεριφορά των άλλων είναι απόλυτα εξαρτημένη από τη δική μας. Όταν λοιπόν περάσουν αισίως αυτά τα δευτερόλεπτα, που ο χρόνος σταμάτησε για λίγο για σένα, αλλά σου έμοιασαν σαν ένας αιώνας, πρέπει κάτι να πεις. Θα χαμογελάσεις; Μπα, σκέφτεσαι, πολύ αέρα και θάρρος θα πάρει και δεν είμαστε για τέτοια τώρα. Να πεις ένα απλό «γεια, τι γίνεται;» Μάλλον όχι! Ποτέ οι τυπικούρες δεν ήταν το φόρτε σου. Τα χάνεις. Πνίγεσαι σε μια κουταλιά νερό. Θες να αυτοχαστουκιστείς μήπως και ξυπνήσεις. Τελικά αρκείσαι σε ένα απλό νεύμα. Το τι υποδηλώνει, ούτε εσύ το ξέρεις καλά-καλά. Το παρόν αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας.
Τα πρόσωπα, τα ονόματα και οι καταστάσεις είναι φανταστικά και οποιαδήποτε ομοιότητα είναι συμπτωματική και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Ναι, όπως το διάβασες. Ίσως αυτό το σενάριο που σου έμοιασε σκηνοθετημένο, να μην ανταποκρίνεται καν στη δική σου ιστορία. Γι’ αυτό σου υπενθυμίζω και σου υπογραμμίζω, πως είναι στο χέρι σου το πώς θα αντιδράσεις.
Ένα μονάχα κράτα. Να αντιδράσεις έτσι, ώστε όταν γυρίσεις σπίτι, να μην χτυπάς το τσερβέλο σου στον τοίχο για πράγματα που έκανες ή που δεν έκανες. Μια συνάντηση με το πρόσωπο που κάποτε μας σημάδεψε, δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμη. Δεν είναι όμως ούτε γόρδιος δεσμός. Ό,τι δεν λύνεται κόβεται. Εσύ έχεις το καρπούζι, εσύ και το μαχαίρι. Διάλεξε ποιον θα φιλέψεις…
Αρθρογραφεί η Ανδριάνα Μ-Π Νίκου
Συντακτική επιμέλεια
Just boost it
Just boost it
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου