Όλοι χρωστάμε κάπου ένα "ευχαριστώ", ένα "σ'αγαπώ" και
μια "συγγνώμη"!
 |
| Πηγή εικόνας:wordpress.com |
Είναι κάποιες φορές που τα λόγια δεν δύνανται να περιγράψουν με τίποτα
κάποια συναισθήματα. Οι λέξεις δεν είναι αρκετές για να μπορέσουν να αποδώσουν
το σωστό νόημα.
Η λαλιές στέκονται ανεπαρκείς και φτωχιές, αλλά η πρόθεση, η διάθεση κι η ψυχολογία, είναι άξιες να μεταφέρουν το οποιοδήποτε μήνυμα, χωρίς αλλοιώσεις ή υπερβολές –ατόφιο και καθαρό. Ακόμη κι οι πιο απλές λέξεις παίρνουν άλλο χρώμα κι άλλη όψη, αν τις ξεστομίσεις αληθινά και σε αυτούς που πρέπει. Ωστόσο, οι πιο απλές κουβέντες είναι πάντα κι οι πιο δύσκολες να ειπωθούν.
Μια «συγγνώμη» για παράδειγμα, που πολλοί λένε ότι από τότε που εμφανίστηκε αυτή η λέξη έχει χαθεί το φιλότιμο. Ίσως να είναι κι έτσι, αλλά ειλικρινά δεν μας αφορά. Το ζήτημα είναι να την λες όταν την εννοείς, στο σωστό άτομο, για τους σωστούς λόγους. Σίγουρα υπάρχουν πρόσωπα που οφείλουμε να τους πούμε «συγγνώμη». Είτε γιατί τους πληγώσαμε, είτε γιατί τους απογοητεύσαμε με την συμπεριφορά μας. Δεν είναι κακό να παραδεχόμαστε τα λάθη μας και να το δείχνουμε. Ίσα ίσα, αυξάνεται η αυτογνωσία μας και στο εξής ορίζουμε πιο συνετά τον εαυτό μας.
Επίσης, μην λησμονούμε να λέμε «ευχαριστώ». Να λέμε «ευχαριστώ» σε αυτούς που μας στέκονται, που μας στηρίζουν, που μας εμπνέουν, που μας ανέχονται και μας αντέχουν. Να τους ευχαριστούμε που μας δέχονται με τα καλά και τα άσχημα που κουβαλάμε, που γίνονται ώμοι για να κλάψουμε και χέρια για να μας «σηκώνουν» όταν «πέφτουμε». Γίνονται αγκαλιές για να ενώσουν τα σπασμένα μας κομμάτια, γίνονται σπίτια κι οικογένειά μας. Μοιάζει κάπως τυπικό και στημένο να λέμε «ευχαριστώ» στους δικούς μας ανθρώπους, αλλά επειδή στη ζωή, τίποτα δεν είναι δεδομένο και σταθερό, οφείλουμε να τους υπενθυμίζουμε κάπου κάπου την ευγνωμοσύνη προς το πρόσωπό τους. Μην αφήσουμε, όμως, παραπονεμένους από «ευχαριστώ» κι αυτούς που έφυγαν κι η φυγή τους έγινε το δικό μας μεγαλύτερο μάθημα προς γνώση και συμμόρφωση. Χωρίς αυτούς, οι δικοί μας άνθρωποι δεν θα είχαν τόσο μεγάλη αξία, γιατί δε θα είχαμε και τόσο κακό μέτρο σύγκρισης. Καλή καρδιά παιδιά!
Για το τέλος άφησα το πιο δύσκολο, την φράση «σ’ αγαπώ». Αγαπώ. Το σημαντικότερο ρήμα στο λεξιλόγιό μας. Αρχίζει από «α» και τελειώνει σε «ω», γιατί είναι το άλφα και το ωμέγα στη ζωή μας. Είναι η ζωή μας. Η αγάπη είναι και δίνει ζωή, αν και οι άνθρωποι τείνουμε να φθείρουμε οτιδήποτε καλό κι αληθινό, γιατί νιώθουμε ανίκανοι κι ανήμποροι να αντεπεξέλθουμε. Παρ’ όλα αυτά, χωρίς την αγάπη δεν θα ήμασταν τίποτα. Είναι η κινητήριος δύναμη για τα πάντα, είναι μια πηγή ανεξάντλητη που αν την αξιοποιήσεις σωστά, θα είσαι για πάντα ο πιο «πλούσιος» άνθρωπος στον κόσμο. Γι’ αυτό ας την αξιοποιήσουμε σωστά κι ας πούμε «σ’ αγαπώ», σε αυτούς που το οφείλουμε. Σίγουρα υπάρχει τουλάχιστον ένα ζευγάρι αυτιά εκεί έξω που νιώθει την ανάγκη να ακούσει αυτή τη μαγική λέξη από εσένα. Ένα ζευγάρι αυτιά και μια ζεστή καρδιά, που θα μπορέσουν να το νιώσουν. Πες το, το «σ’ αγαπώ» κι αν δεν το πεις, δείξ’ το με κάθε τρόπο και κάθε στιγμή.
Υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που περιμένουν καρτερικά να ακούσουν αυτές τις λέξεις από ‘σένα. Πήγαινε συνάντησέ τους, πάρε τηλέφωνο, στείλε γράμμα ή περιστέρι, αλλά τόλμησε να τις εξωτερικεύσεις. Και να ξέρεις πως θα κάνουν κι εκείνοι το ίδιο, όταν θα σταματήσουν να αναρωτιούνται για την έκρηξη συναισθημάτων που έγινε μέσα σου!
Η λαλιές στέκονται ανεπαρκείς και φτωχιές, αλλά η πρόθεση, η διάθεση κι η ψυχολογία, είναι άξιες να μεταφέρουν το οποιοδήποτε μήνυμα, χωρίς αλλοιώσεις ή υπερβολές –ατόφιο και καθαρό. Ακόμη κι οι πιο απλές λέξεις παίρνουν άλλο χρώμα κι άλλη όψη, αν τις ξεστομίσεις αληθινά και σε αυτούς που πρέπει. Ωστόσο, οι πιο απλές κουβέντες είναι πάντα κι οι πιο δύσκολες να ειπωθούν.
Μια «συγγνώμη» για παράδειγμα, που πολλοί λένε ότι από τότε που εμφανίστηκε αυτή η λέξη έχει χαθεί το φιλότιμο. Ίσως να είναι κι έτσι, αλλά ειλικρινά δεν μας αφορά. Το ζήτημα είναι να την λες όταν την εννοείς, στο σωστό άτομο, για τους σωστούς λόγους. Σίγουρα υπάρχουν πρόσωπα που οφείλουμε να τους πούμε «συγγνώμη». Είτε γιατί τους πληγώσαμε, είτε γιατί τους απογοητεύσαμε με την συμπεριφορά μας. Δεν είναι κακό να παραδεχόμαστε τα λάθη μας και να το δείχνουμε. Ίσα ίσα, αυξάνεται η αυτογνωσία μας και στο εξής ορίζουμε πιο συνετά τον εαυτό μας.
Επίσης, μην λησμονούμε να λέμε «ευχαριστώ». Να λέμε «ευχαριστώ» σε αυτούς που μας στέκονται, που μας στηρίζουν, που μας εμπνέουν, που μας ανέχονται και μας αντέχουν. Να τους ευχαριστούμε που μας δέχονται με τα καλά και τα άσχημα που κουβαλάμε, που γίνονται ώμοι για να κλάψουμε και χέρια για να μας «σηκώνουν» όταν «πέφτουμε». Γίνονται αγκαλιές για να ενώσουν τα σπασμένα μας κομμάτια, γίνονται σπίτια κι οικογένειά μας. Μοιάζει κάπως τυπικό και στημένο να λέμε «ευχαριστώ» στους δικούς μας ανθρώπους, αλλά επειδή στη ζωή, τίποτα δεν είναι δεδομένο και σταθερό, οφείλουμε να τους υπενθυμίζουμε κάπου κάπου την ευγνωμοσύνη προς το πρόσωπό τους. Μην αφήσουμε, όμως, παραπονεμένους από «ευχαριστώ» κι αυτούς που έφυγαν κι η φυγή τους έγινε το δικό μας μεγαλύτερο μάθημα προς γνώση και συμμόρφωση. Χωρίς αυτούς, οι δικοί μας άνθρωποι δεν θα είχαν τόσο μεγάλη αξία, γιατί δε θα είχαμε και τόσο κακό μέτρο σύγκρισης. Καλή καρδιά παιδιά!
Για το τέλος άφησα το πιο δύσκολο, την φράση «σ’ αγαπώ». Αγαπώ. Το σημαντικότερο ρήμα στο λεξιλόγιό μας. Αρχίζει από «α» και τελειώνει σε «ω», γιατί είναι το άλφα και το ωμέγα στη ζωή μας. Είναι η ζωή μας. Η αγάπη είναι και δίνει ζωή, αν και οι άνθρωποι τείνουμε να φθείρουμε οτιδήποτε καλό κι αληθινό, γιατί νιώθουμε ανίκανοι κι ανήμποροι να αντεπεξέλθουμε. Παρ’ όλα αυτά, χωρίς την αγάπη δεν θα ήμασταν τίποτα. Είναι η κινητήριος δύναμη για τα πάντα, είναι μια πηγή ανεξάντλητη που αν την αξιοποιήσεις σωστά, θα είσαι για πάντα ο πιο «πλούσιος» άνθρωπος στον κόσμο. Γι’ αυτό ας την αξιοποιήσουμε σωστά κι ας πούμε «σ’ αγαπώ», σε αυτούς που το οφείλουμε. Σίγουρα υπάρχει τουλάχιστον ένα ζευγάρι αυτιά εκεί έξω που νιώθει την ανάγκη να ακούσει αυτή τη μαγική λέξη από εσένα. Ένα ζευγάρι αυτιά και μια ζεστή καρδιά, που θα μπορέσουν να το νιώσουν. Πες το, το «σ’ αγαπώ» κι αν δεν το πεις, δείξ’ το με κάθε τρόπο και κάθε στιγμή.
Υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που περιμένουν καρτερικά να ακούσουν αυτές τις λέξεις από ‘σένα. Πήγαινε συνάντησέ τους, πάρε τηλέφωνο, στείλε γράμμα ή περιστέρι, αλλά τόλμησε να τις εξωτερικεύσεις. Και να ξέρεις πως θα κάνουν κι εκείνοι το ίδιο, όταν θα σταματήσουν να αναρωτιούνται για την έκρηξη συναισθημάτων που έγινε μέσα σου!
Αρθρογραφεί η Ανδριάνα Μ-Π Νίκου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου