Βάδην με τον Σερνικακιώτη αθλητή Μαρίνο.

Βάδην με τον Σερνικακιώτη αθλητή Μαρίνο. 

Πηγή εικόνας: edessanews.gr

Τι να πρωτοπεί κάποιος, για τους αθλητές που βγάζει αυτός ο μικρός τόπος που λέγεται Φωκίδα. Όπως σε παλιότερα άρθρα έτσι και στο σημερινό, έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε έναν αθλητή που ασχολείται με τον κλασσικό αθλητισμό, μόνο που το άθλημά του είναι λίγο ιδιαίτερο. Το όνομά του Μαρίνος Λύτρας. Το άθλημά του, το βάδην. Πάμε να μάθουμε μερικά πράγματα πιο αναλυτικά.

Πες μας μερικά πράγματα για σένα. Που γεννήθηκες, που μεγάλωσες , αν έχεις σπουδάσει κάτι.

Αρχικά θα ήθελα να σου αναφέρω ότι με τιμά η πρόσκληση και η φιλοξενία στην σελίδα σου και πραγματικά σε ευχαριστώ που μου δίνεις βήμα να παρουσιάσω αυτό που αγαπώ. Γεννήθηκα στην Λαμία αλλά μεγάλωσα στο Σερνικάκι Φωκίδος. Στα 19 μου έτη έφυγα για την Αθήνα με σκοπό να ασχοληθώ με τον αθλητισμό σε υψηλότερο επίπεδο. Παράλληλα τελείωσα την σχολή βοηθών νοσηλευτών, ενώ το διάστημα που ήμουν στην Αθήνα δούλευα σε μια ιδιωτική κλινική. Από το 2007 ανήκω στην οικογένεια της ΕΛ.ΑΣ.

 

Μαρίνος και κλασσικός αθλητισμός. Πως προέκυψε αυτή η σχέση και σε ποια ηλικία;

Στην εποχή μου το μόνο που υπήρχε και γνώριζα, ήταν  το ποδόσφαιρο. Προσπάθησα να ασχοληθώ αλλά δεν υπήρξε ούτε καθοδήγηση ούτε ενθάρρυνση από κάποιον. Έτσι, αποφάσισα να ασχοληθώ με τη διαιτησία του ποδοσφαίρου, που όμως ήταν κάτι διαφορετικό και δε μπορούσε να καλύψει την αθλητική μου ανησυχία. Για καλή μου τύχη, το 1997 διοργανώθηκε ένας αγώνας στην πόλη της Άμφισσας όπου έλαβα μέρος. Δε ξέρω ούτε τι χρόνο έκανα, ούτε τι θέση πήρα. Αυτό που ξέρω, ήταν ότι κατάλαβα τι ήθελα να κάνω από εκεί και πέρα. Να κάνω μεγάλες αποστάσεις.

 

Τι ήταν αυτό που σε κέρδισε να ασχοληθείς με το βάδην;

Σε αντίθεση με άλλα πράγματα, στον αθλητισμό θεωρώ τον εαυτό μου λαίμαργο. Δε με γέμιζαν ούτε τα 100 μέτρα αλλά ούτε και τα 1500 μέτρα. Έφευγα από το γήπεδο και ένιωθα άδειος. Κατάλαβα ότι μόνο τα χιλιόμετρα μπορούσαν να ικανοποιήσουν την όρεξή μου. Τελικά όμως,  έλειπε και κάτι άλλο. Η τεχνική που μόνο το βάδην μπορεί να σου προσφέρει  στις μεγάλες αποστάσεις.

 

Σε τι αγώνες έχεις πάρει μέρος μέχρι στιγμής;

Έχω αγωνιστεί από 1500 μέτρα ημιμαραθώνιους, μαραθώνιους, ορειβατικούς μαραθώνιους και φυσικά 10, 20, 35 και 50 χιλιόμετρα βάδην.

 

Ποια είναι η μεγαλύτερη διάκριση που έχεις κατακτήσει;

Το 2013 κατέλαβα τη δεύτερη θέση στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα 50 χιλιομέτρων βάδην ανδρών.

 

Υπάρχει άγχος πριν την έναρξη ενός αγώνα; Αν ναι, ποιοι παράγοντες το καθορίζουν;

Υπάρχει και πρέπει να υπάρχει ως ένα βαθμό. Το άγχος πρέπει να το ελέγχεις και να το κάνεις παραγωγικό. Εάν σου ξεφύγει, έχεις πρόβλημα. Η μεγαλύτερη αιτία είναι ο φόβος ότι δε θα φτάσεις στην αναμενόμενη προσδοκία.

 

Έχεις στερηθεί πράγματα- ανθρώπους λόγω αθλητισμού; Κι αν ναι περιέγραψε μας κάποια απ αυτά.

Πολλοί αθλητές συνήθως λένε ότι έχουν στερηθεί. Στη δική μου περίπτωση δεν ισχύει αυτό. Έχω ζήσει τα πάντα με μέτρο. Και όχι μόνο δεν ισχύει, αλλά νιώθω προνομιούχος, γιατί οι εμπειρίες που έχω αποκομίσει είναι μοναδικές. Το μόνο που στερήθηκα για 7 χρόνια, ήταν ο αθλητισμός μετά από έναν τραυματισμό μου.

 

Υπάρχει ελεύθερος χρόνος για έναν αθλητή του επιπέδου σου; Και αν ναι, εσύ πως τον περνάς;

Υπάρχει πολύ λίγος ελεύθερος χρόνος. Στην περίπτωσή μου όμως φροντίζω να είναι δημιουργικός, ασχολούμενος με τα κοινά του τόπου μου.

 

Τι πιστεύεις πως παρέχει ο αθλητισμός στον άνθρωπο;

Πέρα από την υγεία και τη φυσική κατάσταση, ο αθλητισμός σε κοινωνικοποιεί σαν άνθρωπο μέσα από τα ταξίδια και τις γνωριμίες. Επίσης σου μαθαίνει να είσαι πειθαρχημένος, να επιβάλλεσαι στον εαυτό σου και σου δείχνει τον επίπονο δρόμο της προσπάθειας μακριά από τα σημερινά κάλπικα πρότυπα της ευτυχίας.

 

Παίζει ρόλο η ηλικία στο συγκεκριμένο αγώνισμα;

Οι  ηλικίες από 25 έως 35 ετών θεωρούνται κορυφαίες για το αγώνισμά μου, πλην όμως είναι ένα αγώνισμα που μπορεί κάποιος να το κάνει και σε μεγαλύτερες ηλικίες με πολύ καλές επιδόσεις.

 

Η καλύτερη και η χειρότερη στιγμή που θυμάσαι.

Η χειρότερή μου στιγμή ήταν ο τραυματισμός στο αριστερό μου γόνατο, αλλά και οι προσπάθειες που έκανα για την αποκατάστασή μου, οι οποίες έπεφταν στο κενό. Είχα απευθυνθεί σε κορυφαίους αθλητιάτρους και ορθοπεδικούς και όλοι τους μου έλεγαν πως η αθλητική μου καριέρα έχει τελειώσει οριστικά. Αντίθετα η καλύτερή μου στιγμή, ήταν όταν μετά από 7 χρόνια και ύστερα από παρακίνηση συναδέλφου μου, επισκέφθηκα το νοσοκομείο της Άμφισσας για τον παραπάνω λόγο. Για καλή μου τύχη εξετάστηκα από τον κύριο Αθανάσιο Ζαχαρόπουλο, ο οποίος ανέλαβε να με χειρουργήσει, δίνοντάς μου πίσω το χαμόγελό μου. Μετά την επέμβαση μπορούσα να αθληθώ ξανά.

 

Άμφισσα και Νομός Φωκίδας. Πρόσφατα δημιουργήθηκε ο Αθλητικός Σύλλογος «ΗΝΙΟΧΟΣ», ένα σωματείο προσανατολισμένο στον κλασικό αθλητισμό. Πιστεύεις πως θα μπορούσε να σπρώξει τα παιδιά να έρθουν πιο κοντά στον κλασσικό αθλητισμό και με ποιον τρόπο;

Χαίρομαι ιδιαίτερα που μου γίνεται αυτή η ερώτηση. Έχω την τιμή να είμαι  ένα από τα ιδρυτικά μέλη του Α.Σ. ΗΝΙΟΧΟΣ, όπου μαζί με άλλα άτομα, αφουγκραζόμενοι την έλλειψη αθλητικού σωματείου  στο χώρο του στίβου στην περιοχή μας, αποφασίσαμε να παρουσιάσουμε τον κλασικό αθλητισμό μέσα από αυτή την κίνηση. Το μαγικό για τα παιδιά που θα επιλέξουν τον κλασικό αθλητισμό, είναι ότι θα μπορέσουν να δοκιμάσουν τις δυνατότητές τους σε δρόμους , σε άλματα, σε ρίψεις, αλλά και στα μεικτά αθλήματα. Όταν υπάρχει μια τέτοια ποικιλία αγωνισμάτων, το σίγουρο είναι πως τα παιδιά θα θέλουν να τα γνωρίσουν. Η ατομικότητα αλλά ταυτόχρονα η ένταξη στην ομάδα του ΗΝΙΟΧΟΥ, θα κάνει τους νέους να αγαπήσουν το Σύλλογο.

 

Υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές στην περιοχή μας? Κι αν όχι, που υστερούμε;,

Η αλήθεια είναι πως υστερούμε σε υποδομές. Ο χώρος που ονομάζεται δημοτικό στάδιο Άμφισσας, δεν είναι κατάλληλος για προπόνηση αλλά για τραυματισμό. Ευελπιστώ ότι σύντομα θα αρχίσει να κατασκευάζεται ελαστικός τάπητας στην Άμφισσα, διότι είναι ένα έργο που αναμένουμε εδώ και καιρό.

 

Θα μπορούσε η περιοχή να φιλοξενήσει κάποιον μεγάλο αγώνα; (σε πανελλήνιο επίπεδο)

Σε επίπεδο αγώνων κλασικού αθλητισμού όχι, αφού δεν υπάρχουν υποδομές. Είμαστε πολύ κοντά όμως, στο να υλοποιήσουμε τον 1^ο ΗΝΙΟΧΟ ημιμαραθώνιο δρόμο στις  10 Οκτωβρίου, ο οποίος πρώτα ο Θεός και ανάλογα τα υγειονομικά  πρωτόκολλα που θα τεθούν, θα είναι ένας από τους καλύτερους ημιμαραθώνιους στην Ελλάδα. Ο λόγος είναι η αρνητική υψομετρική διαφορά αλλά και το φυσικό κάλος. Σύντομα θα υπάρξει επίσημη ανακοίνωση από την οργανωτική επιτροπή στην οποία είμαι και μέλος.

 

Τι θα πρότεινες στους τοπικούς φορείς ώστε να δώσουν μια έξτρα ώθηση στον κλασσικό αθλητισμό;

Συνεργασία με τα σχολεία, αφού η πρώτη ύλη και ίσως η μοναδική για ανίχνευση ταλέντων είναι το σχολείο.

 

Σου έχει περάσει από το μυαλό κάποια στιγμή να προσφέρεις τις γνώσεις σου στις επόμενες γενιές από κάποιο πόστο;

Βεβαίως  και γι’ αυτό το λόγο βαδίζω στην απόκτηση πτυχίου προπονητή κλασικού αθλητισμού στο ΙΕΚ Άμφισσας, ώστε να διευρύνω τις γνώσεις μου και να μπορώ νόμιμα να μεταδώσω την εμπειρία μου σε νέους αθλητές που θα θέλουν να ασχοληθούν με το άθλημα.

 

Ποιοί είναι οι στόχοι σου για το μέλλον;

Πλέον είμαι σε μια ηλικία που μου αρέσει να απολαμβάνω το παρόν και απλά εύχομαι κάθε μέρα ο Θεός να με έχει καλά και να μου δίνει δύναμη.

 

Αυτή τη στιγμή σε τι φάση σε βρίσκουμε;

Έχω ξεκινήσει προετοιμασία για ένα προβαλκανικό αγώνα, αλλά ο μεγάλος μου στόχος είναι η συμμετοχή μου στους βαλκανικούς αγώνες διαχρονικών αθλητών, που θα γίνουν στην Κορυτσά στις 18/09/21.

 

 

Το Just boost it θα ήθελε να ευχαριστήσει τον Μαρίνο για τη συνέντευξη που μας παραχώρησε και του εύχεται με τη σειρά του, καλή συνέχεια γεμάτη διακρίσεις κι επιτυχίες.